Η διαφορά της θερμοπυρηνικής βόμβας από την ατομική

Οι βόμβες υδρογόνου ή οι θερμοπυρηνικές βόμβες είναι πιο ισχυρές από τις ατομικές ή τις “πυρηνικές” βόμβες. Η διαφορά μεταξύ των θερμοπυρηνικών βομβών και των βόμβων σχάσης αρχίζει στο ατομικό επίπεδο. Οι βόμβες σχάσης, όπως αυτές που χρησιμοποιήθηκαν στο Ναγκασάκι και τη Χιροσίμα, λειτουργούν διαιρώντας τον πυρήνα ενός ατόμου. Όταν τα νετρόνια ή τα ουδέτερα σωματίδια του πυρήνα του ατόμου χωρίζονται, κάποια χτυπάνε τους πυρήνες των κοντινών ατόμων, χωρίζοντάς τους και αυτούς. Το αποτέλεσμα είναι μια πολύ εκρηκτική αλυσιδωτή αντίδραση. Οι βόμβες που έπεσαν στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι εξερράγησαν με απόδοση 15 κιλοτόνων και 20 κιλοτόνων TNT, αντίστοιχα.

Αντίθετα, η πρώτη δοκιμή ενός θερμοπυρηνικού όπλου ή βόμβας υδρογόνου, στις Ηνωμένες Πολιτείες τον Νοέμβριο του 1952 έδωσε έκρηξη της τάξης των 10.000 χιλιοτόνων TNT. Οι θερμοπυρηνικές βόμβες ξεκινούν με την ίδια αντίδραση σχάσης που χρησιμοποιούν οι ατομικές βόμβες, στις οποίες όμως το μεγαλύτερο μέρος του ουρανίου ή του πλουτωνίου πράγματι δεν χρησιμοποιείται. Σε μια θερμοπυρηνική βόμβα, η διαδικαία πηγαίνει ένα βήμα πιο κάτω το οποίο σημαίνει ότι διατίθεται περισσότερη εκρηκτική δύναμη απο την βόμβα.

Πρώτον, μια έκρηξη συμπιέζει μια σφαίρα πλουτωνίου-239, το υλικό που θα υποστεί σχάση. Μέσα σε αυτό το λάκκο πλουτωνίου-239 βρίσκεται ένας θάλαμος αερίου υδρογόνου. Οι υψηλές θερμοκρασίες και οι πιέσεις που δημιουργούνται από την σχάση του πλουτωνίου-239 προκαλούν την τήξη των ατόμων υδρογόνου. Αυτή η διαδικασία σύντηξης απελευθερώνει νετρόνια, τα οποία τροφοδοτούνται πάλι στο πλουτώνιο-239, διασπώντας περισσότερα άτομα και ενισχύοντας την αλυσιδωτή αντίδραση σχάσης.

Οι κυβερνήσεις σε ολόκληρο τον κόσμο χρησιμοποιούν παγκόσμια συστήματα παρακολούθησης για την ανίχνευση πυρηνικών δοκιμών στο πλαίσιο της προσπάθειας για την εφαρμογή της Συνθήκης περί Απαγόρευσης των Πυρηνικών Δοκιμών (CTBT) του 1996. Υπάρχουν 183 υπογράφοντες αυτής της συνθήκης, αλλά τα βασικά κράτη, συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Πολιτειών, δεν την επικύρωσαν. Από το 1996, το Πακιστάν, η Ινδία και η Βόρεια Κορέα πραγματοποίησαν πυρηνικές δοκιμές. Παρ ‘όλα αυτά, η συνθήκη έθεσε σε εφαρμογή ένα σύστημα σεισμικής παρακολούθησης που μπορεί να διαφοροποιήσει μια πυρηνική έκρηξη από έναν σεισμό. Το Διεθνές Σύστημα Παρακολούθησης CTBT περιλαμβάνει επίσης σταθμούς που ανιχνεύουν τον ήχο υπερφόρτωσης, του οποίου η συχνότητα είναι πολύ χαμηλή για την ανίχνευση των ανθρώπινων αυτιών – από εκρήξεις. Ογδόντα σταθμοί παρακολούθησης ραδιονουκλεϊδίων ανά τον κόσμο μετράνε την ατμοσφαιρική ρύπανση, η οποία μπορεί να αποδείξει ότι μια έκρηξη που ανιχνεύτηκε από άλλα συστήματα παρακολούθησης ήταν στην πραγματικότητα πυρηνική.

Πηγή: thinknews.gr