Βρετανία: Τα πολιτικά δεδομένα μετά την απόφαση για Brexit

Ο «σιωπηλός δολοφόνος» ή «Βρούτος», όπως χαρακτηρίστηκε ο κ. Γκόουβ από μερίδα του Τύπου και υποστηρικτές του Μπόρις Τζόνσον, είπε ότι διαπίστωσε πως ο πληθωρικός, ξανθός πολιτικός δεν είχε την ικανότητα να ηγηθεί και να ενώσει το κόμμα και τη χώρα.
Η ξαφνική διάρρηξη των σχέσεών τους αποδίδεται από άλλους σε διαφωνίες για τη στελέχωση μιας κυβέρνησης Τζόνσον, με τον κ. Γκόουβ να απαιτεί τοποθέτηση δικών του συμμάχων σε θέσεις-κλειδιά και από άλλους, στη διαπίστωση ότι ο Μπόρις Τζόνσον ήταν διατεθειμένος να υπαναχωρήσει από τη δέσμευση τερματισμού της ελεύθερης μετακίνησης Ευρωπαίων πολιτών προς τη Βρετανία μετά το Brexit.
Σε κάθε περίπτωση, ο κ. Γκόουβ έχει μπει πλέον στο κάδρο των σοβαρών διεκδικητών της Πρωθυπουργίας. Θα κερδίσει τη στήριξη «Brexiteers» και όχι μόνο, καθώς θεωρείται ως πολιτικός υπερασπιστής του «Θατσερισμού» στο κόμμα. Γι' αυτό άλλωστε πολλοί εκτός Συντηρητικών τον αντιπαθούν. Ωστόσο, η «πισώπλατη μαχαιριά» και η «καλοστημένη προδοσία» έναντι του Μπόρις Τζόνσον, για την οποία πλέον πολλοί τον κατηγορούν, θα στερήσει από τον Γκόουβ αρκετή από τη δυνητική στήριξη.
Όλα αυτά θεωρητικά ευνοούν την ούτως ή άλλως επικρατέστερη επόμενη πρωθυπουργό, την Τερέζα Μέι. Η υπουργός Εσωτερικών έχει τη φήμη της αυστηρής, απόμακρης και ψυχρής πολιτικού, αλλά παράλληλα και τη φήμη της αφοσιωμένης και σκληρά εργαζόμενης υπουργού. Πολλοί έχουν αρχίσει να κάνουν λόγο για μια δεύτερη «Σιδηρά Κυρία» στα ηνία του κόμματος και της χώρας. Κόρη Αγγλικανού ιερέα με ταπεινή καταγωγή, προσεγγίζει την πολιτική από μια ηθική παρά ιδεολογική σκοπιά, γι' αυτό και κάποιοι άλλοι τη χαρακτηρίζουν ως «Γκόρντον Μπράουν των Συντηρητικών».
Οι υπόλοιποι από τους τρεις διεκδικητές έχουν ο καθένας τα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματά του, αν και η Άντρια Λέντσομ θα μπορούσε να προσελκύσει τους «Brexiteers» που αισθάνονται άβολα με τον Μάικλ Γκόουβ.
Αξίζει πάντως να σημειωθεί ότι στην πιο σύγχρονη ιστορία του Συντηρητικού Κόμματος, ποτέ το φαβορί δεν επικράτησε τελικά σε εσωκομματικές εκλογές για την ανάδειξη ηγέτη.
Ενώ όλα αυτά εξελίσσονται –και με το Εργατικό Κόμμα να περνά τα δικά του δεινά με την πρωτοφανή αμφισβήτηση του ηγέτη Τζέρεμι Κόρμπιν από το 80% της Κοινοβουλευτικής του Ομάδας– οι πολίτες έχουν μείνει με την εικόνα ότι το πολιτικό «προσωπικό» της χώρας επιδίδεται σε ένα ξεκαθάρισμα λογαριασμών, αδιαφορώντας για την άμεση ανάληψη δράσης που απαιτείται.
Δεν υπάρχει η αίσθηση ότι το κράτος έχει παραλύσει, αλλά υπάρχει η αίσθηση της ρευστότητας στα πάντα, ακόμα και ως προς την τελική υλοποίηση της απόφασης για Brexit.
Αρκετοί πολίτες, σχολιαστές και πολιτικοί, εντός και εκτός Βρετανίας, θεωρούν ότι θα μπορούσε τελικά η κατάσταση να ανατραπεί ή έστω η Βρετανία να διατηρήσει πλήρη πρόσβαση στην ενιαία αγορά, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ενδοκοινοτική μετανάστευση.
Το γεγονός ότι ακόμα και ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Μπαράκ Ομπάμα, μία εβδομάδα μετά το δημοψήφισμα, χρησιμοποίησε τη λέξη «αν» αναφερόμενος στην προοπτική υλοποίησης του Brexit, καταδεικνύει την κατάσταση που επικρατεί αυτή τη στιγμή στη Βρετανία: Αβεβαιότητα.