Η σημασία δηλώσεων Όσμπορν για ενταξιακή προοπτική Τουρκίας

Αυτό που προκάλεσε ιδιαίτερη αίσθηση ήταν ότι ο κ. Όσμπορν, εκ των επικρατέστερων διαδόχων του Ντέιβιντ Κάμερον στην ηγεσία του Συντηρητικού Κόμματος και πιθανώς της χώρας, πήγε ένα βήμα παραπέρα, εγείροντας το ενδεχόμενο η Βρετανία να μπλοκάρει την ένταξη της Τουρκίας, κάνοντας χρήση του δικαιώματος βέτο που διαθέτει κάθε χώρα-μέλος.
Για όσους επί χρόνια παρακολουθούν το Λονδίνο να είναι ο ισχυρότερος συνήγορος της ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ, οι παραπάνω δηλώσεις προκαλούν ερωτήματα κατά πόσο κάτι αλλάζει στη στάση αυτή.
Η αλήθεια είναι ότι ο προβληματισμός στο Γουέστμινστερ για την κατεύθυνση που έχει λάβει η Τουρκία περισσεύει. Από την αμφιλεγόμενη, έστω αρχικά, στάση της έναντι του Ισλαμικού Κράτους, τις επιδιώξεις της στη Συρία που άπτονται άμεσα του Κουρδικού, την επιπόλαιη και ανεπιθύμητη για το ΝΑΤΟ πρόκληση έντασης με τη Ρωσία, λες και τα υπόλοιπα μέτωπα δεν ήταν αρκετά, μέχρι την καταπάτηση της ελευθεροτυπίας και μιας σειράς ανθρωπίνων δικαιωμάτων, οι Βρετανοί όπως και άλλοι, έχουν αρχίσει να αναρωτιούνται μεγαλοφώνως κατά πόσο μπορούν να συνεχίσουν να θεωρούν την Άγκυρα σταθερό σύμμαχο.
«Μοιάζει να είναι σε αναταραχή σε όλα τα μέτωπα», σχολίασε πρόσφατα Βρετανός κυβερνητικός αξιωματούχος σε εκδήλωση ξένων ανταποκριτών, συμπεριλαμβανομένων Τούρκων.
Όλα αυτά έχουν έναν κοινό παρονομαστή, τις απολυταρχικές τάσεις του Έρντογαν, τις οποίες προ ημερών καταδίκασε με ένα καυστικό κύριο άρθρο «η εφημερίδα του βρετανικού κατεστημένου», οι Times.
Ωστόσο, πρέπει να επισημανθούν δύο πράγματα: Οι καθ' ύλην αρμόδιοι υπουργοί της βρετανικής κυβέρνησης, η πολιτική ηγεσία του Φόρεϊν Όφις, εξακολουθούν και δημοσίως και πίσω από κλειστά μικρόφωνα να υποστηρίζουν την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ, με την αναγνώριση σε κάθε περίπτωση των υποχρεώσεων της Άγκυρας έναντι της Κύπρου.
Οι δε δηλώσεις Όσμπορν ίσως αυτή τη χρονική στιγμή να υπαγορεύονται περισσότερο από έναν ψυχρό πολιτικό υπολογισμό, τη γνώση ότι μια συζήτηση περί επίσπευσης της ένταξης της Τουρκίας με αφορμή τη συμφωνία για το προσφυγικό, θα είχε πιθανότατα αρνητικό αντίκτυπο στην εκστρατεία υπέρ της παραμονής της Βρετανίας στην ΕΕ.
Προς επίρρωση αυτής της εκτίμησης, δημοσκόπηση της περασμένης εβδομάδας έδειξε ότι το 50% των Βρετανών δεν θέλει την Τουρκία στην ΕΕ, έναντι υποστηρικτικού ποσοστού μόλις 18%.
Αυτή την επιφυλακτικότητα των Βρετανών την αντιλαμβάνεται και το στρατόπεδο του Brexit, με άλλα στελέχη των Συντηρητικών να δηλώνουν πριν από τον κ. Όσμπορν ότι το να επιτρέψεις σε μια χώρα 77 εκατομμυρίων πολιτών με κοινά σύνορα με τη Συρία και το Ιράκ να αποκτήσει πλήρη ελευθερία μετακίνησης στην ΕΕ, ανησυχεί πολύ κόσμο ή ότι η προοπτική ένταξης της Τουρκίας υπογραμμίζει τους κινδύνους της παραμονής της Βρετανίας στην ΕΕ.
Σε κάθε περίπτωση πάντως, ο γενικευμένος πόλεμος στη Μέση Ανατολή, η διεθνής τρομοκρατία, η προσφυγική κρίση και η άνοδος του ευρωσκεπτικισμού και της ξενοφοβίας στην Ευρώπη αποτελούν μία αλυσίδα εξελίξεων που καθιστά ρευστούς τους γεωπολιτικούς συσχετισμούς παγκοσμίως. Κανείς πλέον δεν μπορεί να αποκλείσει τίποτε, ούτε επομένως οι δηλώσεις Όσμπορν να είναι μία προειδοποιητική βολή προς την Τουρκία ότι η βρετανική στήριξη δεν μπορεί να θεωρείται εσαεί δεδομένη.